Migratiepartnerschappen

Om de asiel- en migratiecrisis aan te pakken besloot Europa in 2015 partnerschappen met Afrikaanse landen te sluiten. Europa zou 3 miljard euro ter beschikking stellen, het EU-noodfonds voor Afrika.

Bij een migratiepartnerschap de EU gunstige handelsvoorwaarden, financiële steun en visa-liberalisering in het vooruitzicht. In ruil moeten landen als Mali, Marokko en Libië hun grens beter bewaken en vluchtelingen terugnemen als zij in Europa zijn uitgeprocedeerd. Deze vorm van migratiemanagement wordt deels betaald met geld afkomstig uit het ontwikkelingsbudget van de EU, dat gebruikt zou moeten worden om de grondoorzaken van migratie weg te nemen.

Bovendien is de EU op deze manier genoodzaakt om samen te werken met dubieuze regimes zoals dat van Libië en Soedan. Denk aan projecten gericht op het aanleggen van biometrische systemen en het versterken van de Libische kustwacht. Met deze projecten verbeter je de uitzichten van mensen niet en worden redenen om te migreren niet weggenomen.