Gezinsherenigingsrichtlijn

De eerste belangrijke wet van de EU op het gebied van legale migratie. De richtlijn uit 2003 zet uiteen onder welke omstandigheden gezinshereniging voor derdelanders mogelijk is. Het recht op een gezin is een fundamenteel recht dat opgenomen is in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en in het Grondrechtenhandvest van de EU.

Niet alle lidstaten hebben de regels correct overgezet in nationale wetten. Nederland bracht een verschil aan tussen gezinshereniging en gezinsvorming, terwijl de richtlijn dit verschil niet maakt. Daarnaast stelde Nederland een inkomenseis die nog hoger lag dan het minimumloon. Het Europees Hof van Justitie veroordeelde Nederland in 2010 vanwege dit verschil en de gestelde inkomenseis.

Terwijl bijna alle andere richtlijnen en verordeningen in het Europese asiel- en migratiebeleid worden herzien, is de gezinsherenigingsrichtlijn onaangeroerd gebleven. Men vreest dat als dit opengesteld wordt, er weinig over zal blijven van gezinshereniging. Wel heeft Nederland de mogelijkheden voor gezinshereniging van meerderjarige kinderen met hun ouders verruimd: de achttienjarige dochter hoeft nu niet in haar eentje in een vluchtelingenkamp in Turkije achtergelaten te worden.